Paranoyak tezlerim içinde çürürken benliğim, aklımdakileri hayatımıza odaklayamıyorum.

Eğer ile başlarken her güne; neden biraz daha eksiltiyoruz içimizdeki iyilikleri

Galiba derken; neden korkar oldu düşüncelerimiz

Keşkelerle bir yere varılmayacağını bile bile neden keşkelerle başlıyor her cümlemiz.

Hayır; tümcesini kullanmak bu kadar zorsa bizler için evet demekse bir o kadar da zorlaşıyor.
Zorlukları aşamayacak kadar kendimizi kaybetmişsek, suratımıza acımasızca çarpan hayat denilen zaman sillesi, geç kalmışlıklarımıza yanıyoruz.
Aslında bizler hakediyoruz, bir kuvet içinde boğulmayı. Boğulurken es-es ilişkilerimizi düşünmeyi. Her gidişi unutmak için benliğini terbiye edemiyorsan, anılarını suya göm ve boğ.
Sonra kan kusarak yatağına koş ve ağla. Elindekilerinin kıymetini bilemediğin için.

Hayır, galiba paranoyak tezlerim yine sapıttı ve yön değiştirdi. Neyse ne diyorduk.

Ben ya da senden eksilip giden hayat, bir noktada birleşiyorsa: derim ki bırak tadını çıkartalım. Eğer kesişen sadece acılarımızsa bırak acı çekelim.
Ben seninle ya da sensizken kaybediyorsam benliğimi, seninleykende paranoyak tezlerime çarpıyoruz, sert esen bir rüzgar ya da dalgakırana vuran dalgalar gibi kırılıp gidiyoruz.

Şimdi kendimi su dolu kuvete çırılçıplak bırakıyorum ve düşüncelerimin soğukluğunda üşüyorum. Galiba bileklerim kesildi, dünden kalma jiletin yüzünden. Kan kaybını değilde kapacağım enfeksiyonu düşünüyorum. Ve yine titizliğim tutuyor, cebimden ayırmadığım kanyağımı içmek yerine bileklerime döküp, sarıyorum. Saçlarımdan su ile kanın karışımı akarken, hoş olduğunu düşünüyorum. Acı çekmem gerektiğini bildiğim halde acı çekemiyorum, çünkü düşüncelerim odaklanmış yalnızlığın ağır sancılı metal kokusuna ve içimize batan iğnelerin hoş kokusuna.

Düşüncelerimi toplamaya çalışıyorum : tek bulabildiğim; paranoyaklığım ve sen.
Sen ve paranoyaklık.
Paranyaklığımla mahvettiğim hayatım, hayatın.
Ben ve paranoyak düşüncelerim.
Paranoyak düşüncelerimde yok olan sen ve ben.
Sen ve ben....

Sen ve ben...

Evet; şimdi canım acıyor ve gözlerim yaşarıyor.
Çürümüş düşüncelerim ve vücudumla, canım acıyor işte.