Hayallerin İçinde

Seni gördüm yine tüm gerçekliğinle, herkese inat gerçektin, inanmıştım, dokunmuştum ve o gülüşünü derinden hissetmiştim. Belki de biliyorum, gerçek değil bir rüya ya da sadece kafam da kurguladığım bir düşsel oyundu ama ben seni hissedebiliyor ve yaşayabiliyordum. Hatta oturmuş tavla oynuyorduk, her zaman ki sen bana yine gülümsüyordun. Ama bir türlü bitmiyordu bu oyun, belki de öylece kalmak istiyorduk ya da oyunun bitmemesinin sebepleri, atacak bir zarımızın bile olmayışıydı. Hayatta ne zaman söz hakkı almaya kalksak birileri bizim ağzımızı kapatmadı mı? İşte sanki bu oyun bitince sen yokolacaktın ve bende zarlarımızı saklamıştım. Gözlerine bakmak kadar güzeli ve neşelisi yoktu, bugün bunu hissettim. Oturdum eteğinin dibine, bir kedi misali seni süzdüm, gözlerinde yeniden hayat buldum belki de her gün olduğu gibi bugün de kendimi öldürdüm.

Sana olan tutkumla her gün ölüyorum ve sana olan aşkımla her gün yeniden doğuyorum. Ne garip değil mi? Ne seninle olabiliyorum ne de sensiz zamanı mı? geçirebiliyorum. Üzerinden seneler geçse de halen daha seni seviyorum. Hayallerimle mutluyum belki de hayallerimle ölmüşümdür, kim bilir sevgilim.